علائم کمک ناوبری بخش بزرگی از تامین ایمنی دریانوردی در آبراه ها، به موضوع چراغها و علائم کمک ناوبری اختصاص دارد. لازم است که برای افزایش سطح ایمنی تردد ها و کاهش سوانح دریایی شناورها در این پهنه بزرگ آبی، نشانه های قابل اطمینانی را بصورت مستمر و دائم برای شناسایی مسیر و خطرات بالقوه آن در اختیار داشته باشند. به کلیه سیستم ها، روش ها، ابزارها و وسایلی که در محیط خارج از یک شناور به منظور کمک به تعیین موقعیت شناور، تعیین مسیر ایمن آن و اخطاردهی به شناور در مواقع بروز خطر و یا وجود مانع مورد استفاده قرار می گیرد، علائم کمک ناوبری (AID to NAVIGATION) گفته می شود. موسسه بین المللی چراغها و علائم کمک ناوبری در اواخر قرن نوزدهم میلادی اغلب سازمان های مسئول چراغهای دریایی، به این نتیجه رسیدند که با افزایش تجهیزات و علائم کمک ناوبری، می باید اطلاعات، تجارب و برنامه های خود را بر اساس یک برنامه بین المللی طرح ریزی کرده و همه با هم و بطور همسو فعالیت نمایند. تا قبل از سال ١٩٥۰ در فواصل زمانی هر ۴ تا ٥ سال کنفرانس هایی در خصوص چراغهای دریایی تشکیل می شد، تا اینکه در سال ١٩٥۰ با توجه به پیشرفت روز افزون فناوری ها و علائم کمک ناوبری و نیاز به جهانی کردن این علائم، یک دبیرخانه دائمی برای انتقال فناوری و استفاده از خدمات متقابل کشورها به یکدیگر تشکیل گردید. در حدود هفت سال پس از تشکیل این دبیر خانه ، سرانجام در سال ١٩٥٧ سازمان بین المللی چراغهای دریایی تحت عنوان (IALA) تاسیس شد. International Association of Marine Aids to Navigation and Lighthouse Authorities (IALA) در ابتدا با حضور ۲۰ کشور تاسیس گردید. این سازمان به تدریج ارتباط خود را با سایر سازمانهای جهانی برقرار و اقدام به گسترش روابط خود با انستیتوهای علمی سازندگان تجهیزات علائم کمک ناوبری و مشاوران مجرب در این زمینه کرد. (IALA) یک انجمن فنی بین المللی و غیر انتفاعی است که به منظور تبادل و مقایسه تجربیات و دانش دریایی میان مقامات ناوبری (دولت های عضو)، تولید کنندگان، مشاوران و مؤسسات علمی و آموزشی سراسر جهان برای پیشرفت و هماهنگی خدمات ناوبری دریایی در سرتاسر جهان فعالیت می نماید. (IALA) اعضای خود را تشویق می کند تا در یک تلاش مشترک برای هماهنگی (AtoN) در سراسر جهان با یکدیگر همکاری کنند تا اطمینان حاصل شود که حین محافظت از محیط زیست، حرکت کشتی ها ایمن ، سریع و مقرون به صرفه است. بطور کلی تجهیزات کمک ناوبری (AtoN) را می توان به چهار دسته تقسیم کرد: ۱- علائم دیداری ۲- علائم شنیداری ۳- نقشه‌های دریایی ۴- سیستمهای کمک ناوبری رادیویی و الکترونیکی علائم کمک ناوبری دیداری به تجهیزاتی گفته می‌شود که اطلاعات موقعیت، مسیر و اخطاردهی به شناورها را توسط اشکال و امواج نورانی خود انتقال می‌دهند. این‌تجهیزات را می‌توان به طور کلی در ٥ گروه دسته‌بندی کرد: ۱- بویه ۲- بیکن ۳- چراغها ۴- فانوس دریایی ۵- کشتی فانوس‌دار علائم کمک ناوبری شنیداری به تجهیزاتی اطلاق می‌شود که اطلاعات موقعیت، مسیر‌شناورها و خطرات موجود در مسیر را از طریق امواج صوتی منتقل‌می‌نماید: * کشتیهای ارسال کننده مه * سیستم تعیین موقعیت صوتی نقشه های دریایی شامل نقشه های دریایی، نشریات، اعلامیه های دریایی و سایراطلاعات منتشر شده توسط دفاتر هیدروگرافی می باشند. این تجهیزات به عنوان مهمترین ابزار در کمک ناوبری محسوب می شوند. سیستم های کمک ناوبری رادیویی و الکترونیکی به سیستمهای کمک ناوبری اطلاق می‌گردد که برای انتقال اطلاعات از امواج رادیویی و یا تجهیزات الکترونیکی استفاده‌می‌کنند. * سیستمهای ماهواره‌ای *سیستمهای رادار دریایی *جهت‌یاب رادیویی بخش چراغ ها و علائم کمک ناوبری اداره کل بنادر و دریانوردی تلاش می نماید تا با پایش مستمر و مداوم آبراه های تحت نظارت و با بهره گیری از دستورالعمل ها و قوانین پیشنهادی موسسه بین المللی چراغها و علائم کمک ناوبری، آماده بکاری مداوم کلیه تجهیزات در اختیار و بروز رسانی مستمر نقشه های دریانوردی آبراه های تحت نظارت، بالاترین سطح ایمنی دریانوردی را برای مسیرهای تردد شناورها در استان فراهم آورد. تاریخ بروزرسانی : ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ ۱۸:۵۶اطلاعات بیشتر :